του Parabellum
Μετά την πρόσφατη δράση του αναβαθμισμένου εθνικιστικού- φασιστικού χώρου γίνεται όλο και περισσότερο λόγος για ένα συλλογικό επιθετικό τρόπο αντιμετώπισης των φασιστών στο δρόμο από τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Παρόλο το γεγονός οτί επιτέλους όλο και περισσότεροι σύντροφοι κατανοούν πως η αμιγώς πολιτική επίθεση και τα παρεπιπτόντως «πεσίματα» δεν είναι αρκετά για να αντιμετωπιστεί ο εχθρός, υπάρχει ο κίνδυνος να δομήσουμε κάτι με το γνωστό επιφανειακό και τσαπατσούλικο τρόπο.
Πιο συγκεκριμένα ας δούμε τι είναι λογικά αλλά και σε σχέση με την ιστορική πείρα οι αντιφασιστικές πολιτοφυλακές. Αποτελούν λοιπόν έναν «στρατιωτικό βραχίονα» ενός αντιφασιστικού κινήματος, ο οποίος εξυπηρετεί δύο εξίσου σημαντικές ανάγκες και της παρούσας συγκυρίας. Η πρώτη ανάγκη είναι αυτή της άμυνας των πολιτικών και κοινωνικών ομάδων που βάζουν στο στόχαστρο οι φασίστες. Η δεύτερη είναι η επίθεση στα φυσικά πρόσωπα, στις δομές και στους κάθε φύσης υποστηρικτές των φασιστών. Συνάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι για να είναι αποτελεσματικές αυτές οι πολιτοφυλακές πρέπει να διοχετεύουν την ενέγεια τους στην οργάνωση και τη διεξαγωγή του πολέμου στο δρόμο.