Η οργάνωση της τάξης θα τσακίσει τον φασισμό

 Η προεκλογική (και παράλληλα μετεκλογική…) περίοδος βρίσκεται σε εξέλιξη, η συζήτηση για το πώς θα έχουν διαμορφωθεί θεσμικά οι συσχετισμοί μετά τις εκλογές και ποια πολιτική δύναμη θα κατέχει την εξουσία συνεχίζεται με απίστευτα κουραστική ένταση και η ατζέντα της κινηματικής επικαιρότητας έχει μετατοπιστεί σε οτιδήποτε δεν (θα έπρεπε να) αφορά το εργατικό κίνημα. Η πραγματικότητα όμως παραμένει αμείλικτη και αν και τα πάντα μοιάζουν παγωμένα, ο εκφασισμός της κοινωνίας δεν… καταλαβαίνει από την επικαιρότητα και συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς.

Στην Πάτρα, την εβδομάδα που πέρασε, τα φασιστικά πογκρόμ εναντίον Αφγανών προσφύγων ήταν καθημερινό φαινόμενο. Σε μια υπόθεση που θυμίζει κατά πολύ τα γεγονότα που έγιναν στο κέντρο της Αθήνας πριν ακριβώς ένα χρόνο, η δολοφονία ενός ανθρώπου από μετανάστες έγινε η αφορμή για να αλωνίσουν οι ακροδεξιές ομάδες της πόλης εναντίον μεταναστών. Εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής μάλιστα, μιλώντας σε διάφορα ΜΜΕ, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραδέχθηκαν ότι στα γεγονότα πήραν μέρος μέλη του νεοναζιστικού κόμματος.

Περιστατικά αντικοινωνικής βίας όπως αυτή η δολοφονία είναι πάντα καταδικαστέα όμως όταν αγνοούμε τις κοινωνικές τους ρίζες, στρώνουμε τον χαλί στον φασισμό και τα περιστατικά της Πάτρας είναι η καλύτερη απόδειξη για αυτό.

Το κερασάκι στην τούρτα προστέθηκε την Πέμπτη. Μέλη της Χρυσής Αυγής, φορώντας τον μανδύα των «αγανακτισμένων κατοίκων» και σε συνεργασία με ομάδες της αστυνομίας έκαναν επίθεση στα γραφεία του ΣΕΚ στην Αθήνα. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από το γεγονός ότι μέλη του ΣΕΚ αντέδρασαν σε βιαιότητες εναντίον μεταναστατών που είχαν προηγηθεί από την αστυνομία.

Τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι η επέλαση του ναζισμού στην ελληνική κοινωνία δεν είναι ούτε ζήτημα δευτερεύων ούτε κάτι ξεχωριστό σε σχέση με την οικονομική επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου στην εργατική τάξη. Αντίθετα, είναι δομικό στοιχείο της και μια από τις πιο κρίσιμες αιχμές της. Απέναντι σε αυτή την συνθήκη, μόνο η συλλογική μας δύναμη μπορεί να αποτελέσει την διέξοδο.

Ας μην γελιόμαστε, ο φασισμός ήταν, είναι και θα είναι όπλο της αστικής τάξης (όσο δημοκρατική και αν το παίζει αυτή) και στοχεύει στην διάλυση κάθε κοινωνικής αλληλεγγύης, στο σπάσιμο της εργατικής δύναμης και τον κατακερματισμό της καταπιεσμένης κοινωνίας. Συνεπώς, μόνο αυτή μπορεί να τον αντιμετωπίσει και οφείλει να το κάνει άμεσα προτού νικηθεί από αυτόν.

Οι ρητορικές περί θεσμικής ήττας του φασισμού μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν, άλλωστε η ίδια η ζωή διαψεύδει πως οι θεσμοί μπορούν να αποτελέσουν διέξοδο στο πρόβλημα έστω και στο ελάχιστο. Μόνη λύση είναι η συσπείρωση στα όργανα και τις δομές της τάξης μας. Η πολιτική και φυσική εξόντωση του φασισμού περνάει μόνο μέσα από αυτές. Και ήδη έχουμε αργήσει πολύ…

από την Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε